نامه ی اول

نامه سر تنگه 1

ما در خانه ی خود یک تلویزیون رنگی داریم،ازین هایی که پشتش یک کمد لباس چسبانده ان! نه گیرنده ی دیجیتال داریم(البته دوست داریم داشته باشیم ولی پول نداریم بخریم)
و نه ماهواره و دیش و حتی آنتن هم نداریم،یک دانه ازین آنتن 2شاخه ای ها داریم
که بالای خود تلویزیون است و باعث می شود تلویزیون رنگی،تصاویر تار را رنگی
نشان دهد نه سیاه و سفید،راستی ما یک دستگاه پخش کننده ی دی وی دی و یک
کامپیوتر هم داریم و در این نامه مورد بحث ام هم نیستند ودر نامه های بعدی به آن
می پردازیم.
این تلویزیون ما(که حوصله نوشتنش را ندارم مینویسمTV)،اکثر اوقات خاموش است و فقط موقع اخبار و یا سریال های فاخر آن را روشن می کنیم؛
(البته بین خودمان باشد یکی از دلایل روشن شدن TV در خانه ما دیدن روی ماه شماست!)
راستش وضعیت کل خانواده حسابی بهم ریخته، عروس عمو خانه ی مستقل میخواهد،
دخترخاله ها به راحتی جواب مثبت به خواستگاران نمی دهند،
وضعیت حجاب دختران فامیل رو به بدتر شدن است و خیلی از پسرهای فامیل
فکر ازدواج را از سرشان بیرون کرده اند، احترام در خانواده ما از بین رفته،
کلمات سخیف( بد بد )در دهان بچه های کوچک و بزرگ فامیل تکرار می شود و
بی اعتمادی و خیانت و دروغ و درویی و هر چیزی که فکرش را بکنید در این
خانواده و فامیل موج می زند.
نه! ما خانواده ی دالتون ها نیستیم آقای رئیس جمهور ولی خب مشکلات بسیاری
داریم و دلایل بسیاری! البته سخن کوتاه می کنم، چون بقدر کافی در این نامه
حرف زدم، در نامه های بعدی حسابی به شرح و بسط این مشکلات می پردازم.
                                                                                و من الله توفیق

                                            شهاب ثاقب