نامه ی دوم
((فرهنگ،هنر و رسانه))! می دانم سرتان بسیار شلوغ است و وقتی برای دیدن
تلویزیون ندارید، اما جای شما خالی این فامیل های ما که رییس جمهور و وزیر
نیستند، یا شغل آزاد دارند و یا کارمندان دولتی اند و هرجور حساب کنیم آخر شب
را همگی دور هم (با خانواده خود) مخاطب این جعبه ی جادویی هستند.
حقیقتش را بخواهید اکثرا مخاطب ماهواره اند و علاقه ی بسیار کمی به شبکه های
داخلی دارندهرچند با آمدن گیرندهی دیجیتال؛
وضع مخاطب در این فامیل کمی بهتر شده ولی این برای نسلی که پای آن دیش ها
کنار خانواده رشد کرده اند دیگر فایده ای ندارد و کار از کارشان گذشته است.
بیایید با هم رو راست باشیم؛ شما گفتید هنر ارزشی و غیر ارزشی وجود ندارد و
تقسیم هنر به 2دسته ی ارزشی و غیر ارزشی اشتباه است و
هنر و هنرمند مقدس و خوده ارزش و ...(حدودا همچین چیزی گفتید!)
من تحلیل مشاور فرهنگی شما را که گفتند چه تعریفی از هنر صحیح است و
ابتذال و فساد فرهنگی اصلا جزو هنر نیست و در تعریف آن جای ندارد خواندم!
اما چیزی که برایم جای سوال دارد این است:
در دیدار با ((هنرمندان)) وقتی صحبت ((هنر)) است و شما چنین تعریفی
از ((هنر)) دارید،آیا نباید تمام افراد مخاطب شما و سخنان زیبایتان
در مورد ((هنر)) و ((هنرمند)) هستند، خود نیز ((هنرمند)) و جزو
((هنرمندان)) باشند؟!!
با آن تعریفی که شما کردید، چطور با دیدن افرادی که در آن تعریف جای
نمی گیرند تعجب نکنم؟!!
افرادی مخاطب شما بودند و به اسم ((هنرمند)) در آنجا حضور داشتند ولی
برخلاف تعریف شما از هنر را شامل می شدند اما با این حال در پایان
خوب دست می زدند؛
اصلا چرا به آن جمع ((هنرمندان)) به اصطلاح دعوت شده اند؟!!
انگار نامه زیادی سرگشاده شد، ببخشید اگر زیاد و گشاد شد، دفعه ی
بعد تنگتر مینویسم ...
و من الله توفیق
شهاب ثاقب
